جایی بهتر از همه جا .

   گاهی فکر می کنم کاش جای دیگه ای بودم ،هر جا ؛ یه جا مثل اون جا که شاعر می گه: " به هر آن کجا که باشد ، به از این سرا سرایم. "

   واسه من سوال ؛

   آیا جایی هست که آدماش به هم دروغ نگن ؟

   آیا جایی هست که آدماش حرص و طمع نداشته باشن ؟
   آیا جایی هست که آدماش دل و زبونشون یکی باشه ؟

   آیا جایی هست که آدماش سودای زندگی ابدی رو نداشته باشن ، و یادشون بمونه هر لحظه ای که می گذره یه لحظه به مرگشون نزدیک تر شدن ؟
   آیا جایی هست که آدماش درک کرده باشن ، تنها چیزی که تو زندگی از همه چی عملی تر و واقعی تر ، مرگ ؟
   آیا جایی هست که آدماش به نظر هم احترام بذارن ؟
   آیا جایی هست که آدماش به خاطر خودخواهی هاشون آدمای دیگه رو به بند نکشن ، جایی که آدمای آزاده اسیر نباشن؟
   آیا جایی هست که آدماش به محبت کردن و عشق ورزیدن احترام بذارن ؟
   آیا جایی هست که آدماش اگه کسی مهربون بود ، دستش نندازن ، مسخره اش نکنن یا مهربونی شو پای حماقت و سادگیش نذارن ؟
    من فکر می کنم هست ؛

   اون یه جا ، همه جاست.
   همه جا جایی برای خوب بودن ، محبت کردن ، مهربون بودن ، عاشق بودن و آرامش داشتن هست.
   بحث گشتن روی زمین دنبال یه جای خاص نیست. یه چیزی تو وجود خود آدم باید عوض بشه.
   شاید یه روزی برسه که نسیم بفهمه ایستادن کنار یه گون تنها ، درست همون جایی که محبت زنده اس ، همون جایی که مثل هیچ جا نیست ، همون جایی که بهتر از همه جاست .

ندا